Afgelopen weekend vond de zomerschool van de Jong WBS en de JS plaats. Het was zeer inspirerend, met goede sprekers en intelligente gedachtes rondom het thema ‘Mind the Gap: tweedeling in Nederland’. Vooraf werd aan de deelnemers om een bijdrage gevraagd. De opdracht was dit jaar wat vrijer geformuleerd dan voorgaande jaren. Drie essays zijn in de prijzen gevallen, en deze zullen wij de komende dagen publiceren. Vandaag beginnen we met de derde plaats, de bronzen medaille.
Toen ik me eenmaal ingeschreven had voor de zomerschool van de JongWBS en de JS, en over de opdracht had nagedacht, kwam er een idee. Ik zou een camera met statief lenen van de Haagse Hogeschool waar ik International Public Management studeer. Vervolgens zou ik met de camera een route in Den Haag lopen waarin ik zou vertellen hoe een kloof in de samenleving in Den Haag dicht bij elkaar ligt. Het plan was gemaakt, de camera en statief gereserveerd en ik ging op pad. Ik probeerde zo mooi mogelijk te filmen en had daar van tevoren wat YouTube-filmpjes over opgezocht. Het was vermoeiend en ik was hongerig toen de wandeling er eenmaal op zat. Ik ging terug naar school en zette de filmpjes over van camera naar computer om later thuis te editen. Daar sloeg het noodlot toe. Om een onverklaarbare reden is het geluid van de filmpjes er wel, maar het beeld niet. Vandaar dat je nu tekst leest in plaats van een video bekijkt. Ik geef niet snel op en ben creatief en dus hoop ik hier de reis zo goed mogelijk te recreëren.
Mijn film zou beginnen op het Johanna Westerdijkplein. Als je er geweest bent, zal je zien dat het een massief plein is met de Haagse Hogeschool als meest prominente gebouw. Het staat in een gebeid dat Laakhaven heet. Vroeger was het een guur buurtje met tippelzones, maar nu probeert de gemeente Den Haag er het centrum voor de professional en de student van te maken en is daar naar mijn mening best aardig in geslaagd.
Dan zou ik onder station Den Haag Hollands Spoor doorlopen en vertellen hoe iedereen elkaar ontmoet in het openbaar vervoer. Je zou zien dat dit klopt als je kijkt naar de enorme diversiteit aan mensen die er rondloopt. Ik zou naar de Hoefkade lopen en daar een overzichtsshot maken van hoe het plein voor het Student Hotel door de gebouwen en het soort mensen laat zien, dat het dicht bij de Schilderswijk is en tegelijk ook kortverblijvende studenten huisvest. Daarna zou ik naar rechts lopen en een overzichtsshot maken op het kruispunt van de Hoefkade, de Stationsweg en de Oranjelaan. Deze plek is misschien het meest aan het gentrificeren in heel Den Haag.
Hierna zou ik het langste stuk onafgebroken lopen langs de Stationsweg die overgaat in de Wagenstraat en vervolgens een pauze nemen op de Grote Marktstraat. Meestal loop ik deze straat in de andere richting na een avond uit, als het openbaar vervoer gestopt is met vervoeren. Nu liep ik het gedeelte naar het Haagse PvdA partijkantoor met zijn kleine buurtsupermarktjes, kapperszaken, eettentjes, winkeltjes en de moskee. Als de Stationsweg overgaat in de Wagenstraat, zie je dat er meer Aziatische winkeltjes komen en vrij snel zie je ook de poort van China Town opdoemen. Grappig om op te merken is dat er in China Town ook afrowinkels en Engelse foodzaken zitten. Wanneer je door de afsluitende poort komt sta je naast de Bijenkorf.
We zijn nu op de Grote Markstraat. Naar mijn mening is dit de plek waar veen op zand overgaat. Ik weet niet of de Hagenaar/Hagenees dit met mij eens zou zijn, omdat de Laan van Meerdervoort meestal aangeduid wordt als de overgangsplaats. Maar als je winkelt in het gedeelte dat ik net beschreven heb, zal je minder geld hebben dan als je winkelt in het gedeelte dat ik nu ga beschrijven. Hierna volgt het gedeelte waarin de middenklasse graag haar inkopen doet. Je ziet hier wel de Bijenkorf en de Marks & Spencer maar hierachter zitten de iets goedkopere middenklasse-winkels als de Van Haren, Zara, H&M, Espirit en Sissi-Boy. Bij de Gravenstraat is dit gedeelte voorbij en komen we bij de duurste winkels aan.
Als ik hier naar rechts had gelopen, had het nog geen vijf minuten geduurd tot ik in het centrum van de Nederlandse macht aan was gekomen. In plaats daarvan koos ik ervoor rechtdoor te blijven lopen naar mijn eindpunt: Paleis Noordeinde. De winkels die je hier hebt, zijn alleen maar hier – of alleen in de Randstad – aanwezig. Het zijn de kleinere boetiekjes voor de mensen in onze samenleving die het meeste geld op zak hebben. Toen ik aan het filmen was, zag je dit ook terug toen een grote Range Rover het oké vond om door een straat waar men wandelt te rijden. Ook maakte ik een shot waarin je vanuit het begin van de straat Noordeinde, de Plaats op keek en vanuit daar over de Hofvijver de ministeries kon zien die drie kilometer verderop zitten. Vanuit daar is het nog maar een minuut lopen naar de werkplaats van een van de rijkste families van dit land. Ik was daar gestopt, had nog een overzichtsshot gemaakt en was in voice-over met een ‘leve de republiek’ geëindigd.
Deze wandeling is slechts twee kilometer lang; je loopt hem binnen een uur. Echter, daarin zie je veel diversiteit. In sommige delen zie je veel mobiliteit en in andere delen niet. Ook zie je over de hele linie veel winkels die aan kunnen geven welke status je in de maatschappij hebt. Ik liep deze weg, maar ik vraag me af hoeveel mensen deze weg lopen. Lopen ze hem vaak? Of zouden ze hem vaker moeten lopen om elkaar tegen te komen en zo wederzijds begrip te blijven houden of dat te versterken? Ik denk het laatste en dus is het jammer dat ik even pech had en de film niet kon maken.
